Lijstjes

Om een beetje overzicht te houden in mijn dagplanning maak ik sinds een tijdje lijstjes. Op deze manier voorkom ik dat ik stiekem toch te veel inplan op een dag en dat ik 'prioriteiten' niet uit het oog verlies. Nu weet ik zeker dat mijn 'weird sister' vol ongeloof achter haar lapdoosje zit omdat ik berucht ben om mijn aversie tegen lijstjes, terwijl zij juist de ongekroonde koningin der lijstjes is en ik in het verleden nogal eens flink de draak heb gestoken met haar lijstjes-manie.

Annyhoedel, al doende leert men en tegenwoordig ben ik dus om en maak ik lijstjes. Afhankelijk van mijn energie- en pijnniveau van die dag komen daar een aantal 'to do's' op te staan. En ik moet eerlijk zeggen, het lukt me aardig om ervoor te zorgen dat het lijstje overeenkomt met wat ik die dag kan doen. En ook lukt het me aardig om de dingen die op het lijstje staan ook daadwerkelijk te doen. Want warhoofdje als ik ben, ik wilde nogal eens belangrijke dingen straal vergeten.

Inmiddels ben ik dus ook best blij met mijn lijstjes, omdat die ook duidelijk maken laten zien dat ik best veel doe op een dag. En da's voor mij best belangrijk. Dat te zien. Soms zet ik dingen wel op het lijstje maar dan tussen haakjes. Dat zijn dingen die niet perse hoeven maar die kunnen als ik de fut ervoor heb. 9 van de 10 keer vink ik daar ook nog wel een en ander van af. Soms ook niet, maar da's dan minder erg want ze stonden toch tussen haakjes. 

En soms dan heb je ruk-lijstjes. Waarop ik halverwege de dag dingen van het lijstje wegstreep omdat ik mijn grenzen al weer sneller bereikte dan ik verwacht had. En dan heb je dagen zoals vandaag, met een mini-lijstje:

• Hondje rondje
• Wassen draaien
• Blogpost (gedaan)

Ik ga vandaag niet eens proberen dingen tussen haakjes te zetten. 't Is december, 't is koud, 't is winderig, 't is nat, 't is donker. Kortom, ik ben moe, ik heb pijn en emigreren naar een warm land heeft nog nooit zo aanlokkelijk geklonken!

Mijn eerste hanger

Hier is hij dan, mijn eerste, eigenste, zelfgemaakte hanger!!! Ik ben er zelf verbaasd over hoe een simpel ideetje zich uit mijn hoofd, via papier en een eerste poging in het klein heeft ontwikkeld tot dit. En ik ben er best een beetje trots op!

En nog een gelukje! Er bleek toch ruimte in het budget voor die jurk waar ik een oogje op had. Dus volgende week vrijdag loop ik rond in mijn gedroomde creatie.

De foto's werden zoals gewoonlijk genomen onder de bezielende begeleiding van de 'itty bitty kitty-committee'.

Chaos and Storm

Chaos arises, Raising Cain

And Storm awakens

Swept away on this tidal

Of emotions, feelings and hurt

Random thoughts crash

And inflict pain

New emotions and feelings

All strangers, all negative

All all-consuming

Enter stage right

And take over

The play, the life, the plans

Until the self is left

Drowning

In a puddle

But unable

To lift it's head

Knutsel-Kerst

't Begon met de kerstboom. Vanwege een klein roodharig stuiterend hoogwerkertje leek het me niet zo'n goed idee om een echte te nemen........ dit jaar. Waar de oudste van de twee poezenbeesten vorig jaar wel wat speelde met de ballen die onderaan hingen en ook het hondje er wel eens te dicht langsliep, was dat niet zo'n probleem. Maar het nieuwste kattenmonstertje zoekt het graag hogerop. De gordijnen, strijkplanken, de kast(en), de droger. Overal klimt hij op of in. Dus die boom??? Wedden dat hij boven zit voor wij hem goed en wel hebben opgetuigd?

Maar wat dan wel? Dit weekend hebben we een familie-project gepland staan: het maken van een houten kerstboom voor op de schoorsteenmantel. Zo'n beetje de enige plek in huis waar ik de uk vandaan weet te houden. En ja, ja, ja........ voor de nieuwsgierigen....... foto's volgen.

Dat idee was het begin voor allemaal woeste plannen........ we moeten ook kerststukjes hebben, toch? En leuke versieringen voor aan de muur? Niet dan? Ideeën borrelden naar boven en mijn vingers kriebelden. En daarmee was het hek van de dam en heb ik, tot mijn stomme verbazing, zijn in Kerst en versieren.

Het eerste kerst-idee wat ik uitvoerde was een grote schaal zelfgemaakte brownies met kerstballen die richting mijn vader's gezin ging. En dat smaakte naar meer. Niet alleen volgens hen maar ook volgens mij. Dus idee 2 is een variant daarop voor mijn schoonmoeder en haar man. Het Kind en ik hebben eens ijverig zitten kwasten en dit is het resultaat:

Deze schalen zijn vandaag gevuld, met brownies en cakejes, ingepakt en al mee de auto in gegaan voor een bezoekje aan de Kerstmarkt van Emmeloord. Waar we vast veel leuke dingen gaan vinden voor in onze houten boom.

En de overige opa's en oma's???? Tja, die moeten gewoon nog even geduld hebben. Dit jaar is Knutsel-Kerst in Huize Lenavanka, dus wat het ook wordt, het zal met liefde en onze eigenste handjes zijn gemaakt.

C'est la vie

Mijn eerste zelfverdiende geld in 2 jaar tijd ging op aan...... een nieuwe wasmachine. De oude vond dat hij genoeg gedraaid had. Ach, het was fijn om ook een steentje bij te dragen aan het huishouden maar stiekem had ik gehoopt van dat geld toch ook iets voor mijzelf te kopen. Deze winterjurk bijvoorbeeld, ik zag hem en was helemaal verliefd maar hij was wel een beetje boven mijn normale budget.

foto gekopieerd van www.eigenzinnigamsterdam.nl

Toen mijn zwager en zijn vriendin besloten de 23ste december te gaan trouwen ging ik de onderhandelingen aan met de Echtgenerd. Een trouwerij is toch zeker de gelegenheid om iets nieuws te kopen niet? En het zag er naar uit dat dat budget-technisch wel zou gaan lukken, zelfs in deze dure maand. Dus ben ik druk bezig om mijn eerste eigen hanger af te maken zodat ik die mooi op die jurk zou kunnen dragen. En lijkt het me ook nog te gaan lukken hem voor de 23ste af ga hebben. Ik zag het helemaal voor me: witte jurk, messing hanger, bruine hoge laarzen..........

Tot vandaag de cv-monteur langskwam om nieuwe verwarmingen te plaatsen en gelijk even naar de ketel te kijken die wat water lekte. De Echtgenerd en ik hadden ons er nog niet te druk omgemaakt maar................. yep, daaaaaaaaag mooie jurk. We moeten een nieuwe cv-ketel.

Ach..... dan is de kans dat mijn mooie nieuwe zelfgemaakte hanger meer de aandacht trekt, niet? Als ik hem draag op een zwart shirtje..............

Fibromyalgie: Op eigen benen

Dit is deel 5 in mijn fibromyalgieverhaal. Klik hier voor deel 1, deel, 2, deel 3 en deel 4. 

Na alle stappen die ik vooruit gedaan had, was het nu tijd voor die welbekende flinke stap terug. Ik kon terug naar de fysiotherapeut vanwege mijn elleboog. Die vervelende elleboog waar ik maar last van blijf houden. Die af en toe verschuift, en allemachtig, dat doet PIJN. De fysiotherapeut schreef oefeningen voor maar daar kwam mijn fibromyalgie weer de hoek om kijken.

Om mijn pezen te trainen moet ik met gewichten oefenen, iets waar ik al sinds ik weer ben begonnen met sporten tegenaan loop. Waar mijn benen redelijk sterk zijn en ook de rest van mijn lichaam grote sprongen heeft gemaakt met krachttraining, ben ik in al die tijd dat ik sport op 'arm-gebied' nauwelijks vooruit gegaan. Nog steeds kan ik niet met gewichten boven de 2 kg werken. Waardoor de voorgeschreven oefeningen weinig zoden aan de dijk zetten.

Dus door naar de sportarts, die de foto's nog een keer bekeek en constateerde dat er inderdaad een minieme beschadiging zit bovenop mijn spaakbeen. Iets wat met tijd gewoon zal genezen. Alleen............. en hier keek hij me verontschuldigend aan, waar hij er normaal gesproken al huiverig was om een termijn voor genezing te geven wilde hij er bij mij helemaal niet aan. Mensen met fibromyalgie herstellen langzamer. Kortom, het gaat ooit over maar wanneer???? Tot die tijd moet ik proberen te voorkomen dat mijn elleboog weer verschuift en als dat wel gebeurt betekent dat vertraging in het genezingsproces.

En na die stap terug, moest ik een volgende nemen. De sportschool. Na al meerdere keren mijn trainingsschema te hebben aangepast, van abonnement veranderd te zijn zodat ik ook 's ochtends kon sporten, bleef ik aanmodderen. Zeker toen het weer kouder werd. In de zomer lukte het me meestal wel. Vaak moest ik daarna een paar uur rustig aan doen, maar kon ik daar mijn dag wel op inrichten. Maar hoe kouder het werd hoe groter het aantal uur dat ik rustig aan moest doen, tot uiteindelijk het erop neerkwam dat een uur sporten op een dag betekende dat ik die dag verder niets tot weinig kon, en al helemaal niet het hondje uitlaten.

Dat hondje dat hier in huis gekomen was juist om te zorgen dat ik ging bewegen. Dat kon niet kloppen. Probeerde ik niet gewoon teveel? Want dagelijks dat hondje uitlaten, dat lukt me wel. Ook in dit koude winterweer lukt het me bijna elke dag om gemiddeld zo'n anderhalf (!) uur met hem te wandelen. En dat is best veel. Was dan ook nog willen sporten niet gewoon TE veel?

Dus balend en al, want tot mijn stomme verbazing was ik dat sporten leuk gaan vinden, zette ik mijn abonnement stop. Gelukkig kon ik dat doen op medische gronden waardoor ik niet de laatste 5 maanden van mijn jaarabonnement ook nog moest afmaken.

Maar er waren ook positieve dingen. Na 'het desastreuze voedings-experiment' wilde ik toch eens weten hou het nou zat met dat eten en zo kwam ik terecht bij een echte diëtiste. Die nog net geen gat in de lucht sprong toen ze met mij mijn eetpatroon doornam. Aten al haar cliënten maar zo! Met wat kleine aanpassinkjes (meer fruit, iets vaker vis) vond zij dat ik daar niet al te veel aandacht aan hoefde te besteden.

Met een aangepaste lijst voedingssupplementen en een heel goed gevoel over mijzelf ging ik naar huis. En dat goede gevoel bleef toen ik het verschil merkte dat die supplementen maakten. Ik heb niet zo zeer meer energie, maar wel beter bruikbare energie en ook de stijfheid 's ochtends is een stuk minder een belemmering. Nog een pluspunt: mijn haar leeft helemaal op. Waar dat voorheen nogal een miezerige piekenbos wilde zijn die al uitviel als je er naar wees; is de rui stopgezet en is het nu voller. Zo constateerde de kapper vandaag dat er een hoop nieuwe haren bijgekomen zijn en er hoefde nauwelijks iets vanaf omdat er nog geen dooie punt in zicht was. BONUS!

De mindfulness-training doet wat ik ervan verwachtte en maakt dat ik alle 'ruis' beter buiten kan sluiten. Het lukt me inmiddels om te mediteren zonder koppijn, en ik kan beter zien of iets een mentale blokkade is of echt een grens. Door mindfulness toe te passen, zit ik inderdaad meer in het nu en in mijn lichaam in plaats van te weg te vluchten in mijn koppetje. Waardoor een pijnlijke dag beheersbaar blijft in plaats van een dag waarin ik me voortsleep en verlangend uitkijk naar het moment dat ik mijn bed kan indonderen.

Na meer dan 15 jaar doelloos te hebben aangemodderd, gevolgd door 2 jaar boos zijn, verdrietig zijn, flink veel therapie en mijn hele leven op de kop gezet te hebben; ben ik dan eindelijk op het punt gekomen dat ik een soort 'landkaart' heb van wat de invloed van fibromyalgie is op mijn leven. Ik ken mijn grenzen, ik weet wat ik kan doen als het me te veel wordt en ik kan accepteren dat het zo is. Ik heb ook weer het vertrouwen dat ik kan luisteren naar wat mijn lichaam mij vertelt en durf weer te geloven in mijn eigen ideeën over hoe daar mee om te gaan. Natuurlijk baal ik regelmatig als een stekker, kan ik het soms even niet meer zien zitten en loop ik flink te mopperen als alles weer pijn doet. Maar ik kan er een (klein) beetje sturing aan geven en dat maakt dat ik me in ieder geval niet meer machteloos en slachtofferig voel. Ik zal altijd blijven proberen mijn grenzen te verleggen, zal ik altijd blijven zoeken naar oplossingen die mij wel in staat gaan stellen te doen wat ik wil doen maar nu vanuit een basis waarop ik kan bouwen. Niet meer dat drijfzand vol met teleurstellingen die het vroeger was.

Ik heb nog een paar punten op mijn lijstje staan: zo wil ik uitzoeken wat die hoogbegaafdheid voor mij betekent en hoe ik daar mee om kan gaan en ik wil nog een keer met een 'expert' om de tafel gaan zitten om te kijken of er nog vlakken zijn die ik over het hoofd heb gezien. Maar dat is voor volgend jaar............