't Regent, maar dat was iedereen vast allang opgevallen. Alleen, ik wist het al voor ik mijn ogen opendeed. Zeg maar in die fase tussen net niet en net wel wakker zijn Toen wist ik het al. Hoe dat komt? Omdat mijn hele lichaam gevoelig was, en niet op een prettige manier. Elk lichaamsdeel dat ik al tot bewegen kon verleiden, deed dat onder protest.
En dan weet ik, 't is weer zo'n dag. Zo'n dag waarop ik mijn planning het raam uit kan gooien en maar moet zien wat er uit m'n handen komt. Een dag waarin ik me van het ene 'moet-moment' naar het volgende sleep en waarin mijn hele lichaam niet alleen pijn doet (daar ben ik inmiddels wel aan gewend) maar zeurt. 't Is net een vervelend oud wijf, mijn lichaam, op zo'n dag. Alles is te veel, alles kost moeite en het kan niets, maar dan ook helemaal niets, hebben.
Koud en vochtig weer zorgen ervoor dat ik met dat oude wijf wakker wordt en maar weer moet zien wanneer ik haar kwijtraak. Soms al met een uurtje of wat maar net zo vaak duurt het dagen. Ook dat hangt af van het weer. Koud en vochtig weer equals oud wijf. BASTA.
Voor veel van mijn fibro-klachten heb ik inmiddels manieren gevonden om ermee om te gaan, ze te verminderen of in ieder geval te accepteren dat het nou eenmaal zo is. Maar al die manieren helpen niet uit op zo'n dag.
Want niets, niets, maar dan ook echt niets helpt tegen het weer.
Koud en vochtig weer zorgen ervoor dat ik met dat oude wijf wakker wordt en maar weer moet zien wanneer ik haar kwijtraak. Soms al met een uurtje of wat maar net zo vaak duurt het dagen. Ook dat hangt af van het weer. Koud en vochtig weer equals oud wijf. BASTA.
Voor veel van mijn fibro-klachten heb ik inmiddels manieren gevonden om ermee om te gaan, ze te verminderen of in ieder geval te accepteren dat het nou eenmaal zo is. Maar al die manieren helpen niet uit op zo'n dag.
Want niets, niets, maar dan ook echt niets helpt tegen het weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten