dinsdag 6 september 2011

Niet uit een blikje


De afgelopen weken verhaalde het Kind vol enthousiasme over de ragout die hij bij zijn vader had gegeten. Konden wij niet binnenkort ook eens......?? Nu ben ik meestal bereid om aan de wensen van het mannetje te voldoen, maar hier had ik toch een probleempje. De ragout van bij zijn vader komt uit een blikje. En daar doe ik dus niet aan. De enige prefab-producten die met regelmaat in huis worden gehaald zijn diepvriespizza's en bouillonblokjes. Daar houdt het wel bij op. Blikjes.... bah!

Maar zijn verlangen had bij mij ook wel iets losgemaakt. Een verlangen naar vroeger. Tijdens vakanties bij mijn oom en tante in Frankrijk maakte mijn tante wel eens kip-kerrieragout. Een gerecht wat zo met 'vroeger' verweven is, dat ik eigenlijk een beetje vergeten was dat het bestond. Tot een week of wat geleden. Sindsdien kon ik het praktisch proeven elke keer dat ik er aan dacht.

Dus tante gemailed. De prompt reageerde met HET recept. Een recept waar gewoon in staat: een klont boter, een paar lepels, enzovoort. Dat hoort bij Tante-recepten, tantes doen niet aan precieze hoeveelheden, die geven een goede beschrijving van hoe het moet en verder zoek je het zelf maar uit.

Zo stond ik dus afgelopen zaterdag heerlijk tuttend in de keuken kip van z'n botjes te peuteren. Omdat ik het Kind langer ken dan vandaag besloot ik op veilig te spelen en naast de kip-kerrieragout ook een gewone variant te maken. 't Zou toch zonde zijn dat meneer na al die moeite eens zou besluiten dat dat kip-kerriegebeuren het 'm toch niet helemaal was.

Tijdens het avondeten kijkt meneer nieuwsgierig naar alle pannen op tafel. “Wat is dat? De ragout bij papa ziet er heel anders uit!” Weifelend wordt mijn verzekering dat het de beloofde ragout is in ontvangst genomen. Zou het echt wel te eten zijn? Om na een paar happen te constateren dat de zelfgemaakte ragout best lekker is en dat ik hem vaker mag maken. Geloof me, da's wel het hoogste dat men kan bereiken op de complimentenladder van het Kind.

Zelf was ik na de eerste kerriehap weer eventjes op vakantie en zat ik ouderwets in mijn bikini aan een tafel met rood/wit geblokt zeil op een overdekt terras. Met uitzicht op bergen, velden vol mais en een kersenboom en de zon hoog, hoog aan de hemel.

Tante's kip-kerrieragout
½ gekookte kip (zie onder), vlees in kleine stukjes getrokken
2 uien, gesnipperd
2 eetlepels kerrie
t/- 35 gram boter
2 volle eetlepels bloem, met zo'n goeie kop erop – zo vol
kippenbouillon, warm (!)

Kinder-kippenragout
½ gekookte kip (zie onder), vlees in kleine stukjes getrokken
1 ui, gesnipperd
½ stengel bleekselderij, in fijne blokjes gehakt
1 blaadje laurier
t/- 35 gram boter
2 volle eetlepels bloem, met zo'n goeie kop erop – zo vol
kippenbouillon, warm (!)
zout en peper, naar smaak
1 handvol bladpeterselie, fijn gehakt

Doe de boter in de pan en laat smelten maar niet bruin worden. Voeg de ui en kerrie of de ui, bleekselderij en laurier toe en laat zo'n 5 minuten zachtjes pruttelen tot de ui glazig is. Schud de 2 lepels bloem boven de pan uit en roer goed door elkaar. Dit wordt een klonterig geheel. Voeg een lepel warme (hij moet warm zijn, anders krijg je geen ragout maar een mislukking) bouillon toe en roer goed. Zodra de saus glad is: voeg nog een lepel toe en weer roeren. Blijf dit herhalen tot de ragout de juiste dikte heeft. Voeg de kip toe (en eventuele andere ingredienten) en laat alles nog een paar minuten sudderen. Breng op smaak met zout en peper. Roer door de kinder-kippenragout als laatste nog de peterselie.

De hoeveelheden samen zijn genoeg voor zo'n 6 – 8 personen.

Gekookte kip:
In een grote pan; 1 hele (geplette) kip en genoeg water totdat de kip onder staat. Voeg 2 bouillonblokjes toe, of een bouquet garni en breng aan de kook. Laat ongeveer 30 minuten zachtjes koken, draai het gas uit en laat de kip in het hete water verder garen. Na ongeveer een uur valt het vlees van de botten. Mals en gaar.
Je hebt nu ook meer dan genoeg bouillon om ragout mee te maken en nog een flinke pan soep. Ik vroor het in, altijd handig.

De viervoeters hier waren erg blij met het vel en keken hoopvol naar de botjes, die in de prullenbak verdwenen want niet geschikt voor hondjes en poesjes.


2 opmerkingen:

  1. Pffft, wat een werk. Doe mij dan maar een blikje. ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mmmm ik krijg prompt trek in de kipperagout met rijst van mijn mams! Maar brrr botjes! :-) RR

    BeantwoordenVerwijderen