woensdag 11 januari 2012

Cola


Soms heb je van die momenten dat je met je neus op de feiten word gedrukt. Van die kleine gebeurtenisjes die op zich niet zo veel voorstellen maar achter elkaar een thema vormen. Zoals kleine kinderen en cola. Kleine kinderen drinken geen cola. Sterker nog, kleine kinderen lusten het niet eens want cola prikt. Zo ook het Kind. Die is klein, het prikt, ergo: hij drinkt geen cola.

Dus toen mijn moeder een maand of wat geleden belde om te vragen of ze voor het Kind cola moest kopen als wij op mijn stiefpapa's verjaardag kwamen riep ik, nadat ik van mijn verbazing bekomen was: “Nee, dat drinkt hij niet.
En dat duurde wel even, eerlijk gezegd, die verbazing. Ten eerste, het idee alleen al! Kleine jongetjes drinken geen cola. En belangrijker: omdat ik mij mijn moeders anti-cola houding van toen ik opgroeide nog levendig kan herinneren. Niet dat we het niet mochten drinken, maar aanmoedigen??? Bepaald niet.

Sinds die tijd kwam die vraag over cola vaker bovendrijven. Tijdens het huwelijk van mijn zwager en zijn (inmiddels) vrouw vroeg de serveerster het ook. En zweeg bedremmeld toen ze mijn vernietigende blik zag. Het Kind begon zelf ook vaker over cola. Want al die Kerstmanreclames zijn machtig interessant.

Laatst ook weer bij mijn vader en zijn vrouw. Het Kind zat gezellig te wauwelen met zijn jongste oom en tante en zo heel nonchalant en terloops stelde mijn 14-jarige broertje hem de vraag: “Storm, jij ook cola?” Terwijl hij de fles al boven het glas hield. En alsof het de meest doodnormale zaak van de wereld was, zei het Kind opgewekt: “Ja, lekker.” Verbouwereerd keek ik toe hoe mijn Kind met veel plezier die prikkerige vloeistof naar binnen werkte.

Zo zie je maar weer: kleine kinderen drinken geen cola. Maar jongetjes van bijna 8, die zijn niet meer zo klein. En niet meer zo kleine kinderen? Die drinken cola!

1 opmerking:

  1. Hier is het veelal ranja dat de klok slaat. Oudste drinkt inmiddels wel vrij regelmatig cola, maar jongste nog lang niet.

    BeantwoordenVerwijderen