Niet handig, niet

Ik ben een theeleut. Sloten thee gaan er op een dag doorheen. En hé, gemak dient de mens, niet? Dus om voor elk lullig kopje thee heen en weer te lopen...... da's niet handig, niet. Dus heb ik een grote kop. Het thee-meer, zoals de Echtgenerd hem noemt. En daar kan ruim een halve liter per keer in. Dus dat scheelt een hoop heen en weer geloop als je net lekker op de bank zit met een boek of achter je laptop om, bijvoorbeeld, blogposts te schrijven. Dan kun je tenminste ongestoord door, zonder elke keer mis te slurpen omdat je kopje al weer leeg is.

Het thee-meer heb ik al jaaaaaren en vroeger was het een mooie tijdmeter bij het maken van huiswerk, way back when, op de middelbare school. Eeuwen geleden, lijkt dat wel. Toen nam ik mijn thee-meer mee naar boven naar mijn kamer en studeerde ik braaf tot ik die had leeggedronken, thee-meer leeg = pauze, vond ik.... En dan mocht ik wat anders doen, tot ik het tijd vond om weer aan de slag te gaan, dan ging het thee-meer vol en ik weer studeren tot die leeg was.... Het werkte, soort van.....

Een minder handig verschijnsel van mijn fibromyalgie is dat ik na een drukke dag niet altijd meer de controle heb over mijn spierspanning. Dus loop ik dan zwalkend door de kamer en stoot ik overal tegen aan en wil het voorkomen dat ik iets in mijn handen heb en het me ineens niet meer lukt dat te blijven vasthouden. Dat wat ik in mijn handen had, eindigt dan meestal op de grond. Meestal.....

Helaas was dat gisteren dus niet het geval. Met versgezet (en gloeiend heet) thee-meer was ik onderweg naar de bank, toen opeens, floep, mijn armspieren het voor gezien hielden. Daar kiepte het thee-meer in mijn hand en stroomde de thee richting de grond. Waar het uiteindelijk ook aankwam. Voor een deel, want het meeste eindigde op mijn been en laat ik gisteren nu net een maillot aan hebben.....

Opeens was dat thee-meer niet zo'n handig ding, want een halve liter gloeiend hete vloeistof en een in maillot verpakt been......... da's geen goede combinatie. Een waterval aan koud water en meerdere lagen mosterd later heb ik nog steeds een grote brandplek over mijn scheenbeen en voet. Met blaren. AU!

Dus zit ik braaf met ontbloot been op de bank, want broeken en schoenen doen pijn en hoop ik dat het maar snel overgaat. De tamtam van het hondenveld heeft inmiddels zijn werk al gedaan en ik hoef maar te sms-en dan komen de hulptroepen eraan. Ook de Echtgenerd is een ware trooper en die combinatie zorgt er alleen al voor dat ik me tot en met donderdag niet druk hoef te maken over het uitlaten van de hondjes. Iets wat zonder schoenen en broek een uitdaging is. Al hoop ik stiekem dat het sneller overgaat.

Uit veiligheidsoverwegingen ben ik voorlopig geswitcht naar een kleiner formaat thee-beker........

….... en drink ik de komende dagen voor de zekerheid maar wat meer water en dat soort koude dingen....... zucht..........